Polecane produkty

W książce Rafała Mazura zostały przedstawione najistotniejsze teorie dotyczące proporcji w architekturze oraz zostały zdefiniowane podstawowe pojęcia, których znaczenie jest często odmiennie interpretowane, co stanowi jedną z ważniejszych przeszkód w dyskusjach na temat estetyki. Autorską koncepcją pracy jest przywołanie zasady jedności przeciwieństw i według nich analiza sensu proporcji dokonywana na bazie siedmiu par antynomicznych pojęć: porządek – złożoność, subiektywizm – obiektywizm, abstrakcja – empatia, niewymierność – miara, kultura – natura, nowatorstwo – kanon, inżynieria – sztuka. Praca nie jest zamknięciem lub podsumowaniem tematu, lecz ciekawą propozycją nowego rodzaju dyskusji o proporcjach.

Pierwszy tom z dwutomowej edycji dramatów wybranych Henrika Ibsena (1828–1906) w nowych przekładach z języka norweskiego Anny Marciniakówny (w tym tomie: Dom lalki [Nora], Upiory, Wróg ludu, Dzika kaczka, Rosmersholm).

Ów lęk przed pustką życia, który Ibsen maluje w wielu swoich sztukach, sprawia między innymi, że i my dzisiaj możemy w jego świecie rozpoznawać nasze współczesne sprawy. „Spoza maski surowego i suwerennego architekta – jak to określił Ingmar Bergman – wyłania się oblicze twórcy”. „Ale trzeba czasu, by dostrzec właściwego Ibsena – podkreśla Bjørn Hemmer. – Wolnego od dogmatyzmu pisarza, który z otwartymi oczyma wkracza w pełne konfliktów pole napięć między starym i nowym, między słowem i chaosem. (...) Nie daje się przy tym zwieść prostym określeniom. Jest równocześnie liberalny i kategoryczny, jest idealistą i realistą, optymistą i pesymistą, jeśli chodzi o widzenie przyszłości, członkiem bohemy i przedstawicielem mieszczaństwa w jednej osobie. Ta dialektyczna otwartość sprawiła, że właśnie dramat stał się dla niego najbardziej odpowiednią formą wyrazu. Ta sama otwartość sprawia, że jest twórcą ważnym także dla naszych czasów. Wciąż znajdujemy w jego dziełach pytania istotne dla świata przeżywającego liczne, nie zawsze i nie do końca uświadamiane przemiany. Odpowiedzi musimy szukać sami”. „Ja najchętniej pytam; udzielanie odpowiedzi nie jest moim powołaniem” – pisał Ibsen. A Ingmar Bergman powiada: „Ibsen to pisarz bardzo wymagający, który oczekuje od nas wielkiej cierpliwości i czasu”.

(ze wstępu)

Drugi tom z dwutomowej edycji dramatów wybranych Henrika Ibsena (1828–1906) w nowych przekładach z języka norweskiego Anny Marciniakówny (w tym tomie: Pani z morza, Hedda Gabler, Budowniczy Solness, John Gabriel Borkman, Gdy wstaniemy z martwych).

Ów lęk przed pustką życia, który Ibsen maluje w wielu swoich sztukach, sprawia między innymi, że i my dzisiaj możemy w jego świecie rozpoznawać nasze współczesne sprawy. „Spoza maski surowego i suwerennego architekta – jak to określił Ingmar Bergman – wyłania się oblicze twórcy”. „Ale trzeba czasu, by dostrzec właściwego Ibsena – podkreśla Bjørn Hemmer. – Wolnego od dogmatyzmu pisarza, który z otwartymi oczyma wkracza w pełne konfliktów pole napięć między starym i nowym, między słowem i chaosem. (...) Nie daje się przy tym zwieść prostym określeniom. Jest równocześnie liberalny i kategoryczny, jest idealistą i realistą, optymistą i pesymistą, jeśli chodzi o widzenie przyszłości, członkiem bohemy i przedstawicielem mieszczaństwa w jednej osobie. Ta dialektyczna otwartość sprawiła, że właśnie dramat stał się dla niego najbardziej odpowiednią formą wyrazu. Ta sama otwartość sprawia, że jest twórcą ważnym także dla naszych czasów. Wciąż znajdujemy w jego dziełach pytania istotne dla świata przeżywającego liczne, nie zawsze i nie do końca uświadamiane przemiany. Odpowiedzi musimy szukać sami”. „Ja najchętniej pytam; udzielanie odpowiedzi nie jest moim powołaniem” – pisał Ibsen. A Ingmar Bergman powiada: „Ibsen to pisarz bardzo wymagający, który oczekuje od nas wielkiej cierpliwości i czasu”.

(ze wstępu)

Pzewodnik HORYNIEC-ZDRÓJ ROWEROWO został przygotowany z okazji trzeciej edycji cyklicznej imprezy Horyniec-Zdrój Artfestiwal z myślą o wszystkich miłośnikach rowerowych wędrówek, szczególnie o licznych Gościach festiwalu. W zwięzłej i możliwie przejrzystej formie stara się zaprezentować wyjątkowe bogactwo kulturowe i historyczne okolic Horyńca-Zdroju. Oprawa miękka klejona ze skrzydełkiem, ilustracje kolorowe, na okładce mapa. O autorach: Robert Krzyśków: Roweru stara się używać całorocznie i codziennie, a nie tylko podczas wakacji czy weekendów, jeżdżąc na tym, co „pod nogą”. Jest to rozwiązanie praktyczne, ułatwiające życie i zapewniające odrobinę luzu (czy, jak kto woli: wiatru we włosach) w slalomie gigancie między urzędowymi zobowiązaniami służbowymi i sprawami serdecznie osobistymi. Uwielbia zbaczać z wytyczonych szlaków i wtapiać się w krajobraz historyczny, poza tym podziwia wszelkie góry w każdym aspekcie, do których Roztocze od lat zalicza! Mariusz Lewko: Rowerem porusza się obecnie sporadycznie, głównie pod wyraźnym naciskiem dzieci. Najczęściej można go spotkać w pomieszczeniach pełnych kurzu unoszącego się ze starych dokumentów i akt. Urodzony i wychowany w Siedliskach, od wielu lat poszukuje zagadek historycznych na łamach „Gazety Horynieckiej”, a czasem nawet je rozwiązuje. Z przyczyn obiektywnych pracuje jako nauczyciel historii w szkole podstawowej. W wolnych chwilach włóczy się z turystami po roztoczańskich szlakach.

Na zestaw składa się 5 książek Alaina de Bottona wydanych przez wydawnictwo Czuły Barbarzyńca Press.

Sztuka podróżowania

Religia dla ateistów

Architektura szczęścia

O pocieszeniach jakie daje filozofia

Lęk o status

Alain de Botton (ur. 1969) zdobył światową sławę jako twórca błyskotliwych, odkrywczych i dowcipnych książek eseistycznych określanych jako filozofia życia codziennego, które zainspirowały powstanie cyklu filmów dokumentalnych i stały się bestsellerami w wielu krajach. W swych rozległych intelektualnych poszukiwaniach autor dotyka najistotniejszych niepokojów współczesnego człowieka i w fascynujący, osobisty sposób pisze o filozofii, sztuce, karierze, o literaturze i miłości.

Te wiersze są krótkie, ale się nie rymują.
Łatwo je przeczytać, lecz nie tak łatwo zrozumieć.
Przygotujcie kredki, flamastry albo nawet farby.
I wyostrzcie uwagę!
Te wiersze są czarno-białe, więc trzeba je pokolorować!

Abel Murcia zawierza puentę obrazowi (często ostatniemu obrazowi wiersza). Jego strofy są jak długi spacer w poszukiwaniu małej epifanii, która niespodziewanie odkrywa nam coś obecnego w codzienności. Książki Murcii są pełne olśnień. (Martín López-Vega, „El Cultural. El Mundo”)

Wiersze Abla Murcii są jak kieliszeczki likieru. Pije się je szybko i drapią w gardło, ale pozostawiają dobry smak w ustach. (Félix Romeo)

Refleksyjne spojrzenie poety aspiruje do utrwalenia chwili w bezruchu, w tu i teraz, w subtelnym obrazie ożywającym poprzez kontemplację, pamięć i emocję wypuszczoną jak strzała w czas i przestrzeń. (Santos Domínguez, „Encuentros con las letras”)

Jest to poezja dbała o formę – więcej: formalnie kunsztowna. Sięga poeta do form tradycyjnych, do haiku, formy zwięzłej, lecz bardzo precyzyjnej w swej budowie. Haiku jest dla Murcii zarówno gotową matrycą rytmiczną, jak wyzwaniem, czego dowodzą wiersze stanowiące potrójne łańcuchy tych porcji energii poetyckiej. (Leszek Szaruga, „Migotania”)

Ścinki, fragmenty, migawki obrazów, myśli, snów, pamięci. Abel Murcia „wybiera” swe motywy ze zmysłową inteligencją typową dla klasycznego haiku i maluje je w wierszach, które okazują się głęboko współczesne. Robi to z elegancją właściwą najlepszej poezji ludowej w języku hiszpańskim... (Ada Salas)

Haiku Abla Murcii można nazwać wędrownymi, bo nie ograniczają się do orientalnego uniwersum. Są w nich obrazy asfaltu, suszącej się bielizny, a w seriach strof czuć puls właściwy językowi hiszpańskiemu, prostotę średniowiecznych cancioneros i andaluzyjskich soleas. (Jesús García Calero, „ABC Cultural”)

Smak, dotyk i obraz tworzą w wierszach Murcii warstwę empiryczną bliską nam wszystkim, bo najczęściej dominującą w codziennym poznawaniu. Otacza nas świat rzeczy, którym nadajemy znaczenia, wśród których oczekujemy tego, co się zdarzy, pamiętając, że wszystko to jest przypadkowe i niekonieczne. (Wojciech Kaliszewski, „Nowe Książki”)

Alain de Botton (1969) - autor znakomicie przyjętej w Polsce Sztuki podróżowania - zdobył światową sławę jako twórca błyskotliwych, odkrywczych i dowcipnych książek eseistycznych określanych jako "filozofia życia codziennego", które zainspirowały powstanie cyklu filmów dokumentalnych i stały się bestsellerami w wielu krajach. W swych rozległych intelektualnych poszukiwaniach autor dotyka najistotniejszych niepokojów współczesnego człowieka - w fascynujący, osobisty sposób pisze o filozofii, sztuce, karierze, o literaturze i miłości. Architektura szczęścia to porywająca opowieść o wzajemnych relacjach człowieka i otaczających go budowli, sprzętów i przedmiotów codziennego użytku. Przyglądając się z zaraźliwym entuzjazmem najróżniejszym obiektom architektonicznym, de Botton zgłębia jednocześnie ukryte pragnienia, lęki i aspiracje ich mieszkańców. Przenikliwie i z humorem pokazuje nam, jak możemy lepiej umeblować swoje życie.

Rudyard Kipling

BAJKI, KTÓRE TRZEBA OPOWIADAĆ WŁAŚNIE TAK

Dla małych dzieci

Z ilustracjami autora

W nowym przekładzie Hanny Pustuły-Lewickiej

ISBN 978-83-950455-1-6

Czuły Barbarzyńca Press 2018

Książka Jak Proust może zmienić Twoje życie to niekonwencjonalne studium poświęcone cyklowi powieściowemu W poszukiwaniu straconego czasu. Zafascynowany postacią Marcela Prousta de Botton proponuje, by dzieło francuskiego pisarza odczytywać jak zbiór praktycznych, uniwersalnych wskazówek, dzięki którym możemy lepiej określać swe życiowe priorytety, położyć kres roztrwanianiu czasu, czerpać więcej z przyjaźni i miłości oraz nauczyć się doceniać piękno spraw codziennych.

Książka O pocieszeniach, jakie daje filozofia opiera się na kuszącym założeniu, że wielcy filozofowie mogą być nam realnie pomocni w trudach i smutkach codziennego życia. Alain de Botton zachęca do niekonwencjonalnego spojrzenia na dzieła sześciu wybitnych myślicieli; warto samemu sprawdzić, czy Montaigne pocieszy w obliczu ułomności, Epikur wesprze w ubóstwie, a Schopenhauer pomoże zmierzyć się z miłosnym zawodem.

Alain de Botton (ur. 1969) autor znakomicie przyjętych w Polsce książek Sztuka podróżowania i Architektura szczęścia zdobył światową sławę jako twórca błyskotliwych, odkrywczych i dowcipnych prac eseistycznych określanych jako filozofia życia codziennego, które zainspirowały powstanie cyklu filmów dokumentalnych i stały się bestsellerami w wielu krajach. W swych rozległych intelektualnych poszukiwaniach autor dotyka najistotniejszych niepokojów współczesnego człowieka w fascynujący, osobisty sposób pisze o filozofii, sztuce, karierze, o literaturze i miłości.