Dzienniki / Reportaże / Wspomnienia

Oprawa miękka ze skrzydełkami, format 120x215 mm, 222 strony, liczne zdjęcia kolorowe i czarno-białe.

Márta Mészáros – światowej sławy reżyserka filmowa – urodziła się 19 września 1931 roku w Budapeszcie. W 1975 roku jako pierwsza kobieta w historii kina wygrała Festiwal Filmowy w Berlinie – jeden z najbardziej prestiżowych na świecie. Złotego Niedźwiedzia odebrała z rąk Claudii Cardinale. A potem zdobywała nagrody na wszystkich najważniejszych festiwalach. W 2021 roku Europejska Akademia Filmowa uhonorowała Mártę Mészáros nagrodą za całokształt twórczości. I pierwszy raz w historii laureatką tego wyróżnienia została reżyserka z Europy Wschodniej.

Książka Márta Mészáros. Kobiety jej życia to nie wywiad rzeka, opowieść czy biografia. To raczej zbiór krótkich opowiadań wynikających ze sposobu mówienia Márty, z jej oryginalnej narracji. Bohaterkami filmów Márty są kobiety podobne do niej: silne, mądre, odważne. Kobiety, które zawsze spełniają swoje marzenia. Jak Márta! Książka opowiada między innymi o Romy Schneider, Isabelle Huppert, Fanny Ardant, Giulietcie Massinie, Marinie Vlady, Marie-José Nat, Mai Morgenstern, Krystynie Jandzie… Mamy w książce i historię Rosji, która zabiła rodziców Márty, i historię kina europejskiego, ale przede wszystkim jest to opowieść o kobiecie, która złamała wszystkie możliwe tabu – została pierwszą reżyserką na Węgrzech, jedną z pierwszych w Europie, pierwszą, która pokazała w filmie prawdziwy poród – kobiecie, która żyła jak chciała i z kim chciała.

Ewa Markowska-Radziwiłowicz – reżyserka, scenarzystka. Przyjaźni się z Mártą od ponad 45 lat. Zagrała „towarzysko” w jej Dzienniku dla moich dzieci i Siódmym pokoju. Wspólnie napisały scenariusz do Historii jednej znajomości.

Ewa Telega – aktorka, scenarzystka. Z Mártą znają się od 1992 roku. Przez te 30 lat zagrała w jej filmach Siódmy pokój, Córy szczęścia, Mała Vilma, Niepochowany i Zorza polarna. Zagrała też Annę Kareninę w wyreżyserowanym przez Mártę spektaklu Teatru Telewizji.

Wybór fragmentów korespondencji i notatek klasyka literatury rosyjskiej, prozaika i dramaturga Antoniego Czechowa (1860–1904), dotyczących twórczości literackiej, m.in. kwestii stylu, emocji i konstruowania postaci oraz oczekiwań wobec czytelników. „...trzeba pisać źle i bezczelnie”. (Notatniki)

Pakiet składa się z dwóch książek Irit Amiel: autobiografii ŻYCIE - TYTUŁ TYMCZASOWY i zbioru opowiadań OSMALENI.

Wydanie 2, oprawa miękka ze skrzydełkami.

Autobiografia nestora polskiej bankowości Józefa Wancera (ur. 1942), m.in. wieloletniego prezesa zarządu i przewodniczącego rady nadzorczej BNP Paribas Bank Polska SA. Sam w ten sposób przedstawił się podczas spotkania z prezydentem Barackiem Obamą: „Amerykanin, polski Żyd urodzony w czasie wojny w gułagu w Związku Radzieckim, który wyemigrował do USA w 1961 roku, bankowiec z Citibank NY. Przyjechał do Polski, aby pomóc w transformacji sektora bankowego. Prezes AmCham Polska, członek rady Fundacji Auschwitz-Birkenau i doradca zarządu Deloitte w Polsce”. Autor dzieli się wspomnieniami i doświadczeniami z całego życia i pracy w wielu krajach świata. Książka ilustrowana licznymi fotografiami z prywatnego archiwum autora.

„W czasach, kiedy w Polsce cierpimy na kryzys autorytetów, pojawia się – jak niespodziewana gwiazdka z nieba – autobiografia Józefa Wancera. Autor książki był z nami od lat jako jeden z liderów polskiej bankowości oraz współtwórca sukcesu polskiej transformacji gospodarczej. Ale Jego droga życia była znana nielicznym, zwłaszcza trudne rodzinne doświadczenia wojenne oraz mozolne i pokorne budowanie kariery w USA. Józef Wancer zachęca przyszłych liderów i liderki, aby byli w swojej pracy autentyczni, bo jedynie wtedy mogą zyskać prawdziwe zaufanie pracowników. Nie każdy jednak może wykuwać własną autentyczność jako walterowiec, imigrant, żołnierz, menedżer wspinający się na coraz wyższe szczeble drabiny oraz działacz społeczny dbający o pamięć o Holokauście. Ale od Autora możemy się nauczyć, dlaczego kluczem do sukcesu jest zarządzanie opierające się na poszanowaniu wartości i różnorodności, przywiązaniu do demokracji oraz szacunku dla drugiego człowieka” (z recenzji dr. hab. Adama Bodnara).

Giacomo Leopardi (1798–1837), najwybitniejszy poeta i myśliciel włoskiego romantyzmu.

Irit Amiel (ur. Irena Librowicz) – to poetka, prozaiczka, tłumaczka. Urodziła się w Częstochowie w 1931 roku. Wojnę przeżyła w Polsce w częstochowskim getcie i na aryjskich papierach w Warszawie i w okolicznych wsiach. Opuściła Polskę w 1945 roku i nielegalną drogą (przez obozy dipisów w Niemczech, we Włoszech i na Cyprze) w 1947 roku dotarła do Palestyny. Od tego czasu żyje w Izraelu. Studiowała języki, historię i literaturę. Wydała m.in. zbiory opowiadań Osmaleni i Podwójny krajobraz oraz tomy poetyckie Egzamin z Zagłady, Nie zdążyłam, Wdychać głęboko. Życie – tytuł tymczasowy to jej autobiografia.

Skąd to wszystko wiem? Przecież ty zawsze jesteś we mnie. Przecież jesteśmy we mnie wszystkie. W każdym wieku i w każdej sytuacji. Jak taka rosyjska babuszka. Jedna tkwi w drugiej, a wszystkie we mnie. Żadna nie jest mi obca.

Irit Amiel

z ilustracjami Basi Żach

"I dla nas, i dla piesków miasto to z jednej strony przykrości - wszechobecny hałas, ruch uliczny i małe mieszkania - ale z drugiej szansa na wspólne przygody, odkrycia i nowe doświadczenia. Trzeba tylko się trochę do tego przygotować technicznie, a czasem po prostu zmienić nastawienie. Ta książeczka jest właśnie o tym - czego musimy się wspólnie nauczyć, w co się bawić, gdzie chodzić i jeździć, w jaki sprzęt się wyposażyć, co czytać, czego koniecznie unikać, a do czego zawsze dążyć. Chcieliśmy, by była także miła w czytaniu i pomagała pogodniej popatrzeć na świat oraz jego dwunogich i czworonogich mieszkańców".

Krzysztof Najder jest strategiem biznesowym i psychologiem. Mieszka wraz Klopsikiem, energicznym i dobrodusznym pieskiem welsh corgi. Dobrze się dopełniają, bo Krzysztof zawsze martwi się o przyszłość innych i swoją, a Klopsik jest z kolei wesoły i beztroski.

Basia Żach jest artystką wizualną i arteterapeutką. Opiekuje się Frędzlem, pieskiem znalezionym jako szczeniak w okolicach stadionu Warszawianki. Frędzel trafił do niej początkowo jako do domu tymczasowego, ale został już na zawsze. Oboje lubią ludzi i wspólne spacery.

Zestaw dwóch książek Giacoma Leopardiego: dwujęzyczny wybór wierszy Pieśni / Canti oraz Zibaldone. Notatnik myśli w wyjątkowej czułej cenie.

ANTYKWARIAT

Bohumil Hrabal (1914-1997) zgodził się na jedyny w swym życiu wywiad-rzekę w wieku siedemdziesięciu lat. Zapis jego wielogodzinnych rozmów z młodym węgierskim dziennikarzem to dokument niezwykły i poruszający, nazwany przez samego pisarza "powieścią-interview". Fascynujące historie o książkach własnych i cudzych, filozoficzne przypowiastki, anegdoty i zwierzenia przeplatają się w niej z portretami przyjaciół, członków rodziny i ukochanych kotów.

Spostrzegłem, że ten chaos zaczyna mieć sens od chwili, kiedy wspominam o dryblingu Hidegkutiego, że tak naprawdę cała ta rozmowa to drybling na chustce do nosa, że ten drybling pana Hidegkutiego przezwycięża nie tylko semantyczny chaos pytań, ale i moich odpowiedzi, że pewne braki tej rozmowy stają się zabawą z czytelnikiem, że ta lektura jest penicyliną przeciw konwencji i stereotypom... I dlatego zatytułowałem to interview Drybling Hidegkutiego, aby złożyć podziękowanie i hołd panu Hidegkutiemu, który potrafił w taki sposób uniezwyklić mecz piłkarski za pomocą technicznych sztuczek z piłką na małym kawałku boiska, że nie tylko rywalom, ale przede wszystkim widzom zapierało dech...

Bohumil Hrabal

Autorski przewodnik po Dublinie Piotra Pazińskiego, tym sprzed stulecia i tym współczesnym, śladami bohaterów Ulissesa Jamesa Joyce'a!

18 starannie zaplanowanych tras spacerowych odpowiada 18 epizodom książki, której akcja rozgrywa się w stolicy Irlandii w ciągu jednego dnia 16 czerwca 1904 roku. Do podróży rzeczywistej i imaginacyjnej po Dublinie, po jego turystycznych atrakcjach, a także po miejscach zwykle rzadko odwiedzanych, zachęcają barwna narracja, ilustracje i szczegółowe mapki. Zamieszczony na końcu słownik bohaterów Ulissesa, zawierający blisko 250 biogramów, zaprasza do pierwszej albo kolejnej lektury jednej z najsławniejszych powieści XX wieku.

Piotr Paziński (rocznik 1973) ukończył filozofię na UW, ale doktorat obronił z Joyce'a (Labirynt i drzewo. Studia nad Ulissesem, Wydawnictwo Austeria, Kraków 2005), a więc także literaturoznawca. Mieszka w Warszawie, gdzie pracował jako redaktor naczelny miesięcznika Midrasz. Autor prozy, eseista, recenzent, tłumacz, redaktor i składacz książek własnych i cudzych.

Książka z autografem

Wydawnictwo Znak

Kocham Pana, Panie Sułku! Tymi słowami zwraca się do swojego ojca dorosła już Marianna. Jacek Janczarski odszedł nagle, gdy miała sześć lat; w jej pamięci zostało zaledwie kilka wspomnień. By lepiej poznać tatę, postanawia uważnie wysłuchać jego audycji, przestudiować bogate archiwum i spotkać się z ludźmi, którzy go znali, między innymi z Arturem Andrusem, Magdą Jethon, Stefanem Friedmannem, Piotrem Fronczewskim. Rozmawia z dawno niewidzianą rodziną, byłą żoną ojca i przyrodnim bratem. Jakie były twórcze początki Jacka Janczarskiego? Jak powstały kultowe postaci pana Sułka, pani Elizy i gajowego Maruchy? Skąd wzięła się legendarna dziś Rodzina Poszepszyńskich? Co zapoczątkowało współpracę Janczarskiego z Bareją i dlaczego to właśnie Ewa Błaszczyk zagrała Mariana Koniuszkę w Zmiennikach? A także: jak napisać dobrą komedię i jak wywierać wpływ na kobiety w przybytku gastronomicznym? Zabawna i wzruszająca, pełna barwnych anegdot z czasów świetności polskiej rozrywki opowieść o poszukiwaniu – czasem niełatwej – prawdy o ojcu, który odszedł zdecydowanie za wcześnie.

Wybór, przekład i wstęp Joanna Ugniewska

Listy z lat 1810–1837 składają się na swoistą autobiografię – czy raczej autoportret – Giacoma Leopardiego (1798–1837), w której splatają się wszystkie jej najważniejsze wątki; konflikt z rodzinnym środowiskiem, rozpaczliwe dążenie do usamodzielnienia się, choroba, kompulsywna praca intelektualna ponad siły, poczucie odrzucenia, rozczarowanie Rzymem, gdzie w końcu udaje mu się wyjechać, powołanie literackie, lęk przed przeciętnością. Tradycyjny wizerunek cierpiącego poety, skarżącego się na swój los, tak nieznośnie trwały mimo coraz pełniejszego dostępu do jego dzieł, musi w świetle tych listów ulec rewizji. Wyłania się z nich wprawdzie pisarz owładnięty poczuciem nicości, przekonany o nieszczęśliwości własnej i powszechnej, lecz również wielbiciel piękna, literatury, złudzeń, długo aspirujący do intensywności życia i emocji.

Portret światowej sławy dyrygenta i kompozytora Jerzego Maksymiuka, złożony z jego wspomnień, barwnych anegdot i dygresji. Książka bogato ilustrowana unikalnymi fotografiami z archiwum autora.

Czy jest coś takiego jak zapisany gdzieś wcześniej los? Kto wie? Miałem być pianistą, zostałem dyrygentem. Czy znalazłem własną drogę, czy ona znalazła mnie? Lubię poszukiwać odpowiedzi na takie pytania.

Jerzy Maksymiuk

Na zakręcie roku - obraz dwunastu miesięcy życia w odludnej nadmorskiej osadzie Thallabawn w Irlandii - to porywająca opowieść o poszukiwaniu życiowej samowystarczalności i pogłębiającej się empatii wobec natury. Książka m.in. była nominowana do BP Natural World Book Prize, w oparciu o nią powstała seria filmów telewizyjnych.

,,Thallabawn nauczyło nas owego szczególnego stosunku do przyrody - w równym stopniu zainspirowanego nauką, co poezją - który jest spiritus movens tej książki. Kronika roku, którą oddaję do rąk czytelnika, nieustannie przekaskakuje z tematu na temat, swobodnie traktuje czas, raz po raz zmienia nastrój i styl; jest mozaiką tych wszystkich lat, a każdy miesiąc - esejem ku pamięci." - Michael Viney

Niewielki, ale najistotniejszy z utworów autobiograficznych Josepha Conrada (1857–1924) to niezwykle atrakcyjna literacko opowieść: autoironiczna, momentami nadzwyczaj emocjonalna. Widzimy chłopca wędrującego palcem po mapie i składającego sobie obietnicę: „Pojadę tam”; młodzieńca, którego fascynacją i przeznaczeniem staje się morze; młodego człowieka rozpoczynającego pisanie na poważnie; pisarza, który spotyka bohatera swojej pierwszej powieści. A to zaledwie kilka przebłysków z Conradowskiego notatnika, małego, jakże jednak gęstego od barwnych opowieści rodzinnych, prywatnej mitologii, galerii postaci na czele ze stryjecznym dziadkiem, który w czasie odwrotu wojsk napoleońskich z Moskwy zjadł litewskiego psa.

Tom zawiera przełożone po raz pierwszy na język polski teksty z pośmiertnie wydanego zbioru The Crack-Up (1945) wybitnego amerykańskiego prozaika i scenarzysty Francisa Scotta Fitzgeralda (1896–1940), autora m.in. powieści Wielki Gatsby, Czuła jest noc, Ostatni z wielkich oraz wielu opowiadań. W książce znalazły się trzy eseje, które Fitzgerald pierwotnie napisał dla „Esquire”, wydane po raz pierwszy w 1936 roku, a także teksty wcześniej niepublikowane. Autorem przekładu jest Bartłomiej Madej.

Teksty Niny Łuszczyk Iljenkowej z Pińska zawarte w tomie Elektrownia zostały zebrane w toku badań terenowych prowadzonych przez dr Annę Engelking z Katedry Kultury Białoruskiej Uniwersytetu w Białymstoku, która przygotowała je do druku i opatrzyła komentarzem naukowym.

Są one jedynym w swoim rodzaju autentycznym zapisem losów człowieka pogranicza kultur: polskiej, białoruskiej, żydowskiej, litewskiej, ukraińskiej i litewskiej, a także z pogranicza słowa mówionego i kultury pisma. Teksty oprócz wartości dokumentacyjnej (historia Pińska, panorama grup społecznych i narodowych) mają również niezaprzeczalny walor literacki, są świadectwem talentu narracyjnego, daru metaforycznej syntezy.

Praga z Hrabalem

oraz podróż śladami pisarza po Czechach i Morawach.

Ten przewodnik po miejscach, które Bohumil Hrabal (1914-1997) odwiedził, w których na jakiś czas się zatrzymał, gdzie pracował lub mieszkał, został wzbogacony o krótkie fragmenty utworów pisarza, cytaty, które nawiązują do opisanych tu miejsc. Chciałem, aby ta książka nie pełniła jedynie funkcji turystycznej, albo - lepiej to ujmując - turystyczno-literackiej, ale również mogła być samodzielną lekturą, stanowić pedant do monografii Bohumila Hrabala.