Humanistyka / Sztuka

Oprawa miękka ze skrzydełkami, format 120x215 mm, 222 strony, liczne zdjęcia kolorowe i czarno-białe.

Márta Mészáros – światowej sławy reżyserka filmowa – urodziła się 19 września 1931 roku w Budapeszcie. W 1975 roku jako pierwsza kobieta w historii kina wygrała Festiwal Filmowy w Berlinie – jeden z najbardziej prestiżowych na świecie. Złotego Niedźwiedzia odebrała z rąk Claudii Cardinale. A potem zdobywała nagrody na wszystkich najważniejszych festiwalach. W 2021 roku Europejska Akademia Filmowa uhonorowała Mártę Mészáros nagrodą za całokształt twórczości. I pierwszy raz w historii laureatką tego wyróżnienia została reżyserka z Europy Wschodniej.

Książka Márta Mészáros. Kobiety jej życia to nie wywiad rzeka, opowieść czy biografia. To raczej zbiór krótkich opowiadań wynikających ze sposobu mówienia Márty, z jej oryginalnej narracji. Bohaterkami filmów Márty są kobiety podobne do niej: silne, mądre, odważne. Kobiety, które zawsze spełniają swoje marzenia. Jak Márta! Książka opowiada między innymi o Romy Schneider, Isabelle Huppert, Fanny Ardant, Giulietcie Massinie, Marinie Vlady, Marie-José Nat, Mai Morgenstern, Krystynie Jandzie… Mamy w książce i historię Rosji, która zabiła rodziców Márty, i historię kina europejskiego, ale przede wszystkim jest to opowieść o kobiecie, która złamała wszystkie możliwe tabu – została pierwszą reżyserką na Węgrzech, jedną z pierwszych w Europie, pierwszą, która pokazała w filmie prawdziwy poród – kobiecie, która żyła jak chciała i z kim chciała.

Ewa Markowska-Radziwiłowicz – reżyserka, scenarzystka. Przyjaźni się z Mártą od ponad 45 lat. Zagrała „towarzysko” w jej Dzienniku dla moich dzieci i Siódmym pokoju. Wspólnie napisały scenariusz do Historii jednej znajomości.

Ewa Telega – aktorka, scenarzystka. Z Mártą znają się od 1992 roku. Przez te 30 lat zagrała w jej filmach Siódmy pokój, Córy szczęścia, Mała Vilma, Niepochowany i Zorza polarna. Zagrała też Annę Kareninę w wyreżyserowanym przez Mártę spektaklu Teatru Telewizji.

Pakiet trzech tytułów z serii Film/Teatr poświęconych twórczości wybitnych twórców filmowych.

Wznowienie - po niemal czterdziestu latach od pierwszego wydania - wybitnej pracy Michała Komara, będącej nadal jedną z ciekawszych w krytyce polskiej prób przedstawienia zasadniczych idei twórczości Józefa Conrada. Współczesny komentarz do tekstu stanowi zamieszczona w tomie rozmowa, którą z autorem przeprowadził Bartłomiej Sienkiewicz.

W książce Rafała Mazura zostały przedstawione najistotniejsze teorie dotyczące proporcji w architekturze oraz zostały zdefiniowane podstawowe pojęcia, których znaczenie jest często odmiennie interpretowane, co stanowi jedną z ważniejszych przeszkód w dyskusjach na temat estetyki. Autorską koncepcją pracy jest przywołanie zasady jedności przeciwieństw i według nich analiza sensu proporcji dokonywana na bazie siedmiu par antynomicznych pojęć: porządek – złożoność, subiektywizm – obiektywizm, abstrakcja – empatia, niewymierność – miara, kultura – natura, nowatorstwo – kanon, inżynieria – sztuka. Praca nie jest zamknięciem lub podsumowaniem tematu, lecz ciekawą propozycją nowego rodzaju dyskusji o proporcjach.

Pan Tadeusz przetłumaczony został na język szwedzki trzy razy: przez Alfreda Jensena w roku 1898, przez Ellen Wester w roku 1926 oraz przez Lennarta Kjellberga w 1987 roku. W okresie niemal stu lat polska epopeja narodowa doczekała się w tak niewielkim kraju jak Szwecja trzech różnych przekładów. Fakt ten zmusza do refleksji i zastanowienia: co spowodowało, że zderzenie polskiego kodu literackiego z kodem literatury szwedzkiej przyniosło w rezultacie trzy tłumaczenia Pana Tadeusza? Dlaczego szwedzcy tłumacze, a są to przecież rodowici Szwedzi, sięgali po polski poemat? Jakie strategie stosowali w przekładzie polskiej epopei, utworu głęboko zanurzonego w polskiej kulturze? Jak odczytywali i interpretowali Pana Tadeusza? W jaki sposób poemat został przyjęty przez szwedzkich czytelników? Książka ta jest próbą odpowiedzenia na niektóre z tych pytań, przy jednoczesnym przesunięciu centrum zainteresowań na problemy tłumaczeniowe.

„WESELE”. FILMOWA MANDALA
 pod redakcją naukową Seweryna Kuśmierczyka
 w serii Monografie Arcydzieł Polskiego Kina

ISBN: 978-83-964240-6-8

Czuły Barbarzyńca Press 2022

Wydanie drugie rozszerzone

904 strony

Autorzy rozdziałów w tomie:

Robrt Birkholc

Marta Kawecka-Smolińska

Agnieszka Korycka-Sobotka

Seweryn Kuśmierczyk

Mateusz Matysiak

Jacek Pająk

Aleksandra Paszkowska

Paweł Stroiński

Prezentowany tom autorstwa znakomitego włoskiego naukowca, polityka i myśliciela Antimo Cesaro stanowi prawdziwy przewodnik z dziedziny hermeneutyki symbolicznej, łącząc w sobie podejście interpretacyjne z zakresu historii sztuki, antropologii kulturowej i filozofii nauk społecznych.

Dama z jednorożcem – takie imię przypisujemy tajemniczej dziewczynie, namalowanej przez Rafaela, która niespodziewanie, w wyniku renowacji przeprowadzonej w pierwszej połowie XX wieku, wyłoniła się spod narzuconych na nią szat Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej. Do dziś nie udało się ustalić jej tożsamości, a zadanie to dodatkowo utrudnia spoczywający na łonie młodej damy tajemniczy jednorożec – stworzenie fantastyczne, a zarazem jeden z najbardziej umiłowanych symboli średniowiecznej Europy. To mityczne zwierzę z czasem nabrało rozlicznych znaczeń w świeckiej i religijnej ikonografii i ikonologii sztuki europejskiej, zajmując w niej miejsce absolutnie prestiżowe i stając się wręcz swego rodzaju allegoria Christi, która umacniała ustaloną już tradycję o leczniczych (i, alegorycznie, zbawczych) właściwościach rogu zwierzęcia, któremu przypisywano uzdrowieńczą moc neutralizowania trucizn (i, metaforycznie, grzechów).

Tom Codzienne, przedmiotowe, cielesne. Języki nowej wrażliwości w literaturze polskiej XX wieku to efekt przyjrzenia się trzem kategoriom z pola znaczeniowego egzystencjalnego konkretu oraz roli, jaką odgrywają one w dwudziestowiecznych zastosowaniach literackich (przy pełnej świadomości ich odwiecznego właściwie istnienia).

To również wstęp do rozpoznania kierunków zmian, które zaszły zarówno w rozumieniu historii, wnikającej obecnie z większą intensywnością w istnienie poszczególne, określającej je, opisującej i ujawniającej się poprzez jego świadomość, a nie w planie wielkich abstrakcji determinujących ludzkie działania; jak i zmian w sposobach prezentowania historii w literaturze współczesnej.
To także próba sprawdzenia, czy utwór literacki, któremu zadano pytania z kręgu konkretu egzystencjalnego, udzieli odpowiedzi rzucających nowe światło na problematykę związku obiektów kulturowych z procesami społeczno-historycznymi. Pokaże nowy aspekt symbolicznego wymiaru praktyk historycznych, a także historycznego wymiaru praktyk symbolicznych, z którymi współcześnie ma do czynienia jednostka, a o których opowiada literatura.

Poematy historyczne Samuela Twardowskiego to utwory niezmiernie ważne dla rozwoju barokowej epiki. Dzieła te, wpisując najnowszą historię ojczyzny w tradycję wielkiego eposu, stanowią jednocześnie wynik poszukiwania właściwej formy dla rodzimej tematyki. Efekt starań poety, zdaniem współczesnych, był na tyle imponujący, że zwano go polskim Wergiliuszem. Nobilitujące określenie odsyła zatem nie do modelu pieśni epickiej, lecz do znaczenia, jakie dla literatury polskiej miał Samuel Twardowski. Wydana po raz pierwszy w 1971 roku książka Sybille Nowak-Stalmann jest próbą oświetlenia tej twórczości z punktu widzenia strukturalno-typologicznego.

Oprawa miękka, klejona

124 strony; format 210x280 mm

Prawdziwy smakołyk dla wielbicieli twórczości francuskiego rysownika Jeana-Jacques’a Sempé: wybór kilkudziesięciu czarno-białych i kolorowych grafik układających się w fascynującą, lekką i zabawną opowieść o Paryżu i jego mieszkańcach.

Cykl wykładów, które Calvino miał wygłosić na Uniwersytecie Harvarda w roku akademickim 1985/1986, ukazał się pośmiertnie w 1988 roku, stając się niejako literackim testamentem pisarza. Tom zawiera pięć esejów, zatytułowanych kolejno: Lekkość, Dokładność, Szybkość, Przejrzystość, Wielorakość (Calvino nie zdążył napisać szóstego, pod tytułem Zwartość). Każdy z nich odnosi się do tych cech literatury, które zapewnią jej bilet wstępu do następnego tysiąclecia. Owe erudycyjne i błyskotliwe teksty są zarazem, a może przede wszystkim, zarysem poetyki, krytycznym komentarzem i przewodnikiem po twórczości własnej. 

ATYKWARIAT

Wyd. Fundacja Ośka, Warszawa 2001

Agata Araszkiewicz podjęła się trudu archeologicznego, sięgając do głębin tekstu biografii i literatury, by tropić tam nieraz zatarte ślady kobiety-autorki, odnaleźć szczególną "sygnaturę kobiecego pisania". Jest to proceder badawczy, znany z wielu prac feministycznych, raczej z ich pierwszej fazy.

Gdyby człowiek był tylko węzłem linii powietrznych...

Philippe Jaccottet

Zdania napowietrzne przypływają do mnie z wewnątrz i z zewnątrz

Ryszard Grzyb

Ryszard Grzyb urodził się w 1956 roku w Sosnowcu. Dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie obronił w 1981 roku. W latach 1983–92 był członkiem legendarnej Gruppy. Współzałożyciel i wydawca pisma Gruppy Oj dobrze już. Równolegle do malarstwa uprawia twórczość poetycką. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Książka Zwierciadła Kordiana przedstawia na europejskim tle porównawczym polski ideał osobowości, wcielony w figurę Herosa (zestawienie sylwetki Kordiana z Hamletem, Księciem Homburga i Lorenzacciem) oraz ukazuje aktualność dramatów Słowackiego, które eksponują bliską współczesnemu odbiorcy problematykę maski i roli.

Książka przedstawia radykalnie odmienne stanowisko wobec utrwalonych sądów na temat polskiej kultury i na temat bohatera romantycznego, nie podejmując z nimi zresztą polemiki. Przeciw przekonaniu, iż kultura polska, a zwłaszcza nasza literatura romantyczna, jest i musi być niezrozumiała dla Zachodu i nieprzetłumaczalna, Masłowski dokonuje jej przekładu na problematykę nowoczesną. Nie polemizując z sądem, iż romantyczny paradygmat się wyczerpał, autor dowodzi, że stworzył on współczesnego bohatera kulturowego, w nim zaś wyraża się tożsamość danej kultury, tak polskiej, jak niemieckiej. Nie polemizując z oskarżeniami romantyzmu wskazuje, iż sam przekład romantycznej problematyki na nowoczesny język oskarżenia te niejako uchyla.