Promocje

OIKOUMENE. NA ROZTOCZU ŚWIATA Roberta Gmiterka to zbiór kilkudziesięciu miniatur, przewodnik po miejscach i historiach ludzi z terenu Roztocza i okolic. Nieprzypadkowo swoją pierwszą książkę „Sen na Kniaziach” autor nazwał „genetyczną pamięcią miejsc i zdarzeń”. Kniazie, Szczebrzeszyn, Stara Huta, Chodywańce, Hrebenne, Mołodowce, Chotylub, Narol, Bełżec – wszystkie te miejsca znajdziemy na mapie, ale z Gmiterkiem mamy szansę zajrzeć pod podszewkę rzeczywistości. Przedmioty, zdarzenia, ludzie i ich historie wprowadzają nas w pewien rodzaj kontemplacji, gdzie przeszłość staje się teraźniejszością. Linearna postać czasu, do której jesteśmy przyzwyczajeni, zostaje zerwana, mieszają się pory roku i kolejność zdarzeń. Przedmiotem owej kontemplacji staje się nietrwałość jako ważna część naszej kondycji. Gmiterek w bolesny sposób dostrzega związek między pięknem a smutkiem świata, opisując efemeryczny charakter wszystkiego, co istnieje. Punktem wyjścia są, mówiąc językiem Tyrmanda, „drobne defekty, które budzą tkliwość”: fotografia ze zbitą szybką, chylący się do ziemi pokryty mchem krzyż, ikona na popękanej ścianie, spracowana drabina, złamane krzesło. Autor znalazł nie tylko pewien szczególny rodzaj wglądu, ale również swój ton – wszystkie te historie zapisane są interesującą, melodyjną polszczyzną. Gmiterek to nie tylko poeta, ale również ciekawy fotografik – swoje miniatury opatruje oryginalnymi zdjęciami, które dopełniają przywoływane historie.

ROBERT GMITEREK (1968). Poeta. Autor „Snu na Kniaziach” (2019). Fotograf. W 2019 roku w Centrum Koncertowo-Wystawienniczym w Narolu w cerkwi na Krupcu można było oglądać jego autorską wystawę „Ikony Roztocza”. W jego twórczości słowo i obraz przeplatają się ze sobą. Od pokoleń związany z Roztoczem, piękną i zarazem trudną krainą. Zakorzeniony w językach i krajobrazach pogranicza opowiada historie ludzi, którzy odeszli bez słów. I historie miejsc, których obrazy zatarły się już w czasie i przestrzeni. Do roku 2018, roku iluminacji, uważny czytelnik i obserwator. Dzisiaj kronikarz czasu zatraconego.

Dino Buzzati (1906-1972) pisał po włosku, ale jego książki przetłumaczono na wiele języków. To, że był cudownym pisarzem, wiedzą wszyscy, którzy czytali Sześćdziesiąt opowiadań i Pustynię Tatarów. O tym, że lubił nie tylko pisać, ale i rysować, wie znacznie mniej osób, a obie te pasje najpiękniej połączył właśnie w tej niezwykłej bajce dla dzieci i dorosłych. O niedźwiedziach, które dawno temu opuściły swe niedostępne górskie kryjówki i zamieszkały w wielkim mieście, Buzzati opowiada prozą, obrazkiem i rymem. Są w tej historii czary i zbrodnie, zagadki kryminalne i walki z potworami, przygody pełne grozy, ale i szlachetnych czynów. A wszystko w aurze ironii, gorzkawego humoru i subtelnych literackich aluzji.

Przekład z języka włoskiego: Magdalena i Jarosław Mikołajewscy
Ilustracje: Dino Buzzati

Dobrą okazją do przypomnienia sobie tej wyjątkowej książki jest zrealizowany na jej podstawie film animowany w reżyserii Lorenza Mattottiego (Francja/Włochy 2019).

Dino Buzzati

SZEŚĆDZIESIĄT OPOWIADAŃ

przekład: Piotr Drzymała, Jarosław Mikołajewski, Mateusz Salwa, Joanna Wajs, Marcin Wyrembelski

Seria Biblioteka 087, oprawa miękka

Czuły Barbarzyńca Press

Wydanie drugie

Pierwsze wydanie książki ukazało się nakładem Wydawnictwa Świat Literacki w 2006 roku

Tom SZEŚĆDZIESIĄT OPOWIADAŃ znakomitego włoskiego prozaika, dramatopisarza, dziennikarza i grafika Dino Buzzatiego (1906–1972) zachwyca siłą nieskrępowanej wyobraźni i bogactwem talentu narracyjnego autora. Każda z jego krótkich, nieco niesamowitych i przewrotnych form prozatorskich dotyka najgłębszych ludzkich tęsknot i lęków. Buzzati wprowadza czytelnika w tajemniczy i nieoczywisty świat gry z wyobraźnią i wrażliwością, w którym realność spotyka się z magią, baśnią, sennym marzeniem.