Promocje

z ilustracjami Basi Żach

"I dla nas, i dla piesków miasto to z jednej strony przykrości - wszechobecny hałas, ruch uliczny i małe mieszkania - ale z drugiej szansa na wspólne przygody, odkrycia i nowe doświadczenia. Trzeba tylko się trochę do tego przygotować technicznie, a czasem po prostu zmienić nastawienie. Ta książeczka jest właśnie o tym - czego musimy się wspólnie nauczyć, w co się bawić, gdzie chodzić i jeździć, w jaki sprzęt się wyposażyć, co czytać, czego koniecznie unikać, a do czego zawsze dążyć. Chcieliśmy, by była także miła w czytaniu i pomagała pogodniej popatrzeć na świat oraz jego dwunogich i czworonogich mieszkańców".

Krzysztof Najder jest strategiem biznesowym i psychologiem. Mieszka wraz Klopsikiem, energicznym i dobrodusznym pieskiem welsh corgi. Dobrze się dopełniają, bo Krzysztof zawsze martwi się o przyszłość innych i swoją, a Klopsik jest z kolei wesoły i beztroski.

Basia Żach jest artystką wizualną i arteterapeutką. Opiekuje się Frędzlem, pieskiem znalezionym jako szczeniak w okolicach stadionu Warszawianki. Frędzel trafił do niej początkowo jako do domu tymczasowego, ale został już na zawsze. Oboje lubią ludzi i wspólne spacery.

Zbiór ballad Adama Mickiewicza (1798–1855) wydany w 1822 roku w Wilnie w pierwszym tomie Poezyj; manifest polskiego romantyzmu.

Italo Calvino (1923–1985) przestudiował niezliczone opowieści ze wszystkich regionów Włoch, gromadzone i spisywane w ciągu stulecia przez badaczy folkloru. Tłumaczył je z dialektów, systematyzował, porównywał i opowiadał na nowo, uświetniając przekazy tradycji ludowej pisarskim kunsztem i pomysłowością. Powstało dzieło imponujące rozmachem, na miarę monumentalnej pracy braci Grimm, pozwalające z nowej perspektywy spojrzeć na autora powieści takich, jak Jeśli zimową nocą podróżny czy Rycerz nieistniejący oraz Wykładów amerykańskich. Prezentujemy pierwsze pełne polskie wydanie dwustu Baśni włoskich, opatrzone wstępem i komentarzami autora

Edycja trzytomowa. Tom pierwszy.

Italo Calvino (1923–1985) przestudiował niezliczone opowieści ze wszystkich regionów Włoch, gromadzone i spisywane w ciągu stulecia przez badaczy folkloru. Tłumaczył je z dialektów, systematyzował, porównywał i opowiadał na nowo, uświetniając przekazy tradycji ludowej pisarskim kunsztem i pomysłowością. Powstało dzieło imponujące rozmachem, na miarę monumentalnej pracy braci Grimm, pozwalające z nowej perspektywy spojrzeć na autora powieści takich, jak Jeśli zimową nocą podróżny czy Rycerz nieistniejący oraz Wykładów amerykańskich. Prezentujemy pierwsze pełne polskie wydanie dwustu Baśni włoskich, opatrzone wstępem i komentarzami autora.

Edycja trzytomowa. Tom drugi.

Italo Calvino (1923–1985) przestudiował niezliczone opowieści ze wszystkich regionów Włoch, gromadzone i spisywane w ciągu stulecia przez badaczy folkloru. Tłumaczył je z dialektów, systematyzował, porównywał i opowiadał na nowo, uświetniając przekazy tradycji ludowej pisarskim kunsztem i pomysłowością. Powstało dzieło imponujące rozmachem, na miarę monumentalnej pracy braci Grimm, pozwalające z nowej perspektywy spojrzeć na autora powieści takich jak Jeśli zimową nocą podróżny czy Rycerz nieistniejący oraz Wykładów amerykańskich. Prezentujemy pierwsze pełne polskie wydanie dwustu baśni włoskich, opatrzone wstępem i komentarzami autora.

Edycja trzytomowa. Tom trzeci.

Knut Hamsun

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ZIEMI (1917), jedna z najwybitniejszych powieści XX wieku, która w 1920 roku przyniosła Knutowi Hamsunowi literacką Nagrodę Nobla, jest dziełem skupiającym w sobie najwartościowsze cechy jego pisarstwa. Ten niezwykły poemat prozą, wyrażający zachwyt dla tajemnic życia i natury, wyrósł z poczucia zagrożenia cywilizacją i wydarzeniami historycznymi. Mimo to jest dziełem pełnym optymizmu i nadziei: ucieczki od poczucia bezsensu i zwątpienia Hamsun radzi szukać w powrocie do korzeni człowieczeństwa, w odkrywaniu wciąż na nowo łączności z prawami przyrody i całym wszechświatem. Organiczne zespolenie z absolutem nadaje surowym i prostym bohaterom powieści wymiar poetycki i uniwersalny.

Adam Zamoyski (ur. 1949) jest cenionym historykiem i publicystą, w swoich pracach zajmuje się głównie XIX-wieczną historią Polski i Europy. Jest autorem m.in. książek Polska. Opowieść o dziejach niezwykłego narodu 966–2008, Własną drogą. Osobliwe dzieje Polaków i ich kultury, Napoleon. Człowiek i mit.

Książka Chopin. Artysta. Człowiek to kolejna odsłona wieloletnich studiów Adama Zamoyskiego nad życiem i twórczością Fryderyka Chopina, którego pierwszą biografię opublikował w 1979 roku. Oparta na wnikliwych badaniach źródłowych publikacja ukazuje kompozytora jako osobowość barwną i pełną sprzeczności, wymykającą się stereotypowym modelom romantyka, geniusza, kochanka i patrioty.

ANTYKWARIAT

Jest to niekonwencjonalna powieść inspirowana postacią grafika-abstrakcjonisty Vladimira Boudnika (1924-68), opowieść o przyjaźni i wspólnych poszukiwaniach nowych źródeł inspiracji - w knajpach, na ulicy, wśród zwyczajnych ludzi - a także historia narodzin Hrabalowskiej estetyki i wizji świata. Opatrzona przez autora podtytułem Teksty pedagogiczne, przez kilkanaście lat funkcjonowała w obiegu niezależnym. Drugie wydanie legendarnej książki wybitnego czeskiego pisarza.

RAYMOND QUENEAU

ĆWICZENIA STYLISTYCZNE

w przekładzie Jana Gondowicza

Wielki literacki eksperymentator RAYMOND QUENEAU (1903–1976) zawdzięcza sukces światowy dwóm dziełom: powieści Zazi w metrze (Zazie dans le métro, 1959) i wcześniejszym Ćwiczeniom stylistycznym (Exercices de style, 1947). Jednak Ćwiczenia bardziej jeszcze niż Zazi cieszyły się sławą nieprzekładalnych. Napisane są bowiem zgodnie z zasadami kombinatoryki, dzięki którym błahy, wręcz niegodny uwagi incydent w autobusie opowiadany jest na 99 sposobów z wykorzystaniem wszelkich możliwych figur retorycznych i stylów literackich. Tłumaczowi polskiemu nasuwają masę przeszkód z racji bogactwa gramatyki i retoryki francuskiej, gdzie użycie stosownych form pociąga za sobą utrwalone w rozległej tradycji literackiej tony: wahanie, patos, ironię... Tym trudniej oddać ten wymiar gry, który prowadzi do opowiadania w sposób zakazany, wbrew owym konwencjom. W tak krótkich tekstach nadrobić to jednak można nadużyciem gramatyki polskiej i – by tak rzec – próbami przeciążeniowymi leksyki. Wedle przedmowy autora do jednego z wydań, „W latach trzydziestych byliśmy kiedyś z Leirisem w sali Pleyela na koncercie, podczas którego wykonano fugę Bacha. Mówiliśmy później, że interesujące byłoby stworzenie w literaturze czegoś podobnego, co powstaje dzięki zwielokrotnieniu wariacji, niemal ad infinitum”. Muzyczność i matematyczność nadają Ćwiczeniom walor książki jedynej w swoim rodzaju, nie należącej do żadnego gatunku literackiego. „Jak” tryumfuje tu bez reszty nad „co”, sprawiając, że na bohatera dzieła awansuje niepostrzeżenie sama inwencja i niepohamowana swoboda przekształceń. Czyni to z Ćwiczeń jedną z najśmieszniejszych książek świata.

Pierwszy tom edycji DRAMATÓW WYBRANYCH Henrika Ibsena (1828–1906) w nowych przekładach z języka norweskiego Anny Marciniakówny (w tym tomie: Dom lalki [Nora], Upiory, Wróg ludu, Dzika kaczka, Rosmersholm).

Ów lęk przed pustką życia, który Ibsen maluje w wielu swoich sztukach, sprawia między innymi, że i my dzisiaj możemy w jego świecie rozpoznawać nasze współczesne sprawy. „Spoza maski surowego i suwerennego architekta – jak to określił Ingmar Bergman – wyłania się oblicze twórcy”. „Ale trzeba czasu, by dostrzec właściwego Ibsena – podkreśla Bjørn Hemmer. – Wolnego od dogmatyzmu pisarza, który z otwartymi oczyma wkracza w pełne konfliktów pole napięć między starym i nowym, między słowem i chaosem. (...) Nie daje się przy tym zwieść prostym określeniom. Jest równocześnie liberalny i kategoryczny, jest idealistą i realistą, optymistą i pesymistą, jeśli chodzi o widzenie przyszłości, członkiem bohemy i przedstawicielem mieszczaństwa w jednej osobie. Ta dialektyczna otwartość sprawiła, że właśnie dramat stał się dla niego najbardziej odpowiednią formą wyrazu. Ta sama otwartość sprawia, że jest twórcą ważnym także dla naszych czasów. Wciąż znajdujemy w jego dziełach pytania istotne dla świata przeżywającego liczne, nie zawsze i nie do końca uświadamiane przemiany. Odpowiedzi musimy szukać sami”. „Ja najchętniej pytam; udzielanie odpowiedzi nie jest moim powołaniem” – pisał Ibsen. A Ingmar Bergman powiada: „Ibsen to pisarz bardzo wymagający, który oczekuje od nas wielkiej cierpliwości i czasu”.

(ze wstępu)

Drugi tom edycji DRAMATÓW WYBRANYCH Henrika Ibsena (1828–1906) w nowych przekładach z języka norweskiego Anny Marciniakówny (w tym tomie: Pani z morza, Hedda Gabler, Budowniczy Solness, John Gabriel Borkman, Gdy wstaniemy z martwych).

Ów lęk przed pustką życia, który Ibsen maluje w wielu swoich sztukach, sprawia między innymi, że i my dzisiaj możemy w jego świecie rozpoznawać nasze współczesne sprawy. „Spoza maski surowego i suwerennego architekta – jak to określił Ingmar Bergman – wyłania się oblicze twórcy”. „Ale trzeba czasu, by dostrzec właściwego Ibsena – podkreśla Bjørn Hemmer. – Wolnego od dogmatyzmu pisarza, który z otwartymi oczyma wkracza w pełne konfliktów pole napięć między starym i nowym, między słowem i chaosem. (...) Nie daje się przy tym zwieść prostym określeniom. Jest równocześnie liberalny i kategoryczny, jest idealistą i realistą, optymistą i pesymistą, jeśli chodzi o widzenie przyszłości, członkiem bohemy i przedstawicielem mieszczaństwa w jednej osobie. Ta dialektyczna otwartość sprawiła, że właśnie dramat stał się dla niego najbardziej odpowiednią formą wyrazu. Ta sama otwartość sprawia, że jest twórcą ważnym także dla naszych czasów. Wciąż znajdujemy w jego dziełach pytania istotne dla świata przeżywającego liczne, nie zawsze i nie do końca uświadamiane przemiany. Odpowiedzi musimy szukać sami”. „Ja najchętniej pytam; udzielanie odpowiedzi nie jest moim powołaniem” – pisał Ibsen. A Ingmar Bergman powiada: „Ibsen to pisarz bardzo wymagający, który oczekuje od nas wielkiej cierpliwości i czasu”.

(ze wstępu)

NOWOŚĆ!

Trzeci tom edycji DRAMATÓW WYBRANYCH Henrika Ibsena (1828–1906) w nowych przekładach z języka norweskiego Anny Marciniakówny (w tym tomie: Peer Gynt)

Poemat dramatyczny PEER GYNT jest, również z dzisiejszej perspektywy, najważniejszym utworem Henrika Ibsena. Należy też do najważniejszych dzieł literatury światowej. Napisany w 1867 roku, wciąż wystawiany jest na scenach całego świata, i to wcale nie jako pozycja historyczna, interesująca głównie dla ludzi teatru, ale jako sztuka, którą publiczność wciąż chce oglądać, a tytułowy bohater zalicza się do grona najlepiej znanych postaci literackich. (...) 

Generalnie rzecz biorąc, cała twórcza działalność Ibsena jawi się jako ciągła poetycka refleksja, by żyć inaczej, niż się w istocie żyje. Dlatego jest tyle głębokiej desperacji i tęsknoty u postaci, które stworzył. Właśnie przepaść między tym, czego bohaterowie Ibsena pragną, a tym, co jest możliwe do osiągnięcia, powoduje, że tragizm ich życia przeplata się z komizmem [od Tłumaczki].

Zbiór opowiadań, których akcja toczy się w Izraelu na początku lat siedemdziesiątych XX wieku, gdzie bohater u progu dorosłości odbywa niezwykłą inicjacyjną wędrówkę. Doświadcza codziennego znoju pracy w kibucu i życia w cieniu wojny, a jednocześnie dociera do tajemnic ziemi, na której od niepamiętnych czasów udawało się robić rzeczy niecodzienne: rozmawiać z Bogiem, chodzić po wodzie, zamieniać wodę w wino – lub wrócić do raju. Kristof Zorde (ur. 1947) – doktor filozofii, ekonomista, specjalista w zakresie rynków kapitałowych. W życiu zawodowym zajmował się prowadzeniem banku inwestycyjnego, firmy konsultingowej, sieci księgarń. Autor książek Spekulacja w warunkach niepewności, Metafizyczne wątki w ekonomii. Współautor wielokrotnie wznawianej, cenionej publikacji Fuzje i przejęcia spółek kapitałowych.

"Ernesto" Umberto Saba

przekład: Jarosław Mikołajewski

Istnieją historie skrywane przez całe życie. Pisane z palącej potrzeby wydobycia ich z siebie i ujrzenia przed sobą, na papierze. Zaraz potem przychodzi jednak myśl, że nie nadają się do rozpowszechnienia. Zostaną opublikowane po śmierci autora i staną się „literackim skandalem”. (...) „Ernesto”, choć niedokończony, może uchodzić za jedną z największych powieści włoskich dwudziestego wieku. Jest kluczem do zrozumienia dzieła i życia Umberta Saby (1883–1957), lecz przede wszystkim jest to powieść o nadzwyczajnej świeżości i swobodzie. To bezlitosna oraz ironiczna opowieść o skomplikowanym procesie dorastania, być może jedna z nielicznych włoskich powieści inicjacyjnych, godna sąsiedztwa z „Niepokojami wychowanka Törlessa” Musila. (Francesco Cataluccio)

Wybitny gwatemalski pisarz, poeta, eseista, dyplomata i polityk Luis Cardoza y Aragón urodził się 21czerwca 1901 roku w mieście Antigua w Gwatemali. W 1920 roku wyjechał do Paryża, gdzie przez dwa lata studiował medycynę. Pochłonęło go jednak życie paryskiej bohemy i rzucił studia, aby poświęcić się pisaniu wierszy. W Paryżu poznał André Bretona oraz przyszłego noblistę, swojego rodaka, Miguela Ángela Asturiasa. W 1927 roku wydał swój pierwszy tomik wierszy Luna Park, napisany pod wpływem surrealizmu. Po powrocie do Gwatemali otrzymał nominację na konsula generalnego w Nowym Jorku, jednak podczas dyktatury prezydenta Jorge Ubico zrezygnował ze stanowiska i wybrał emigrację w Meksyku, gdzie został członkiem Ligi Pisarzy i Artystów Rewolucyjnych (LEAR). Po upadku dyktatury prezydenta Ubico powrócił do Gwatemali

Swoje długie i twórcze życie spędził głównie poza granicami ojczyzny, na wygnaniu bądź w służbie dyplomatycznej. Zmarł w mieście Meksyk w 1992 roku. Pozostawił bogatą twórczość poetycką, wiele esejów, relacji z podróży i artykułów krytycznych. Fez, święte miasto Arabów (1927) jest jego pierwszą książką przetłumaczoną na język polski.

Giuseppe Tomasi di Lampedusa

GEPARD

Wydanie rozszerzone o przedmowę Gioacchina Lanzy Tomasiego.

ISBN:978-83-950455-8-5

Powieść „Gepard” (Il Gattopardo, 1958) Giuseppe Tomasiego di Lampedusy (1896–1957) to literackie arcydzieło, które doczekało się setek wydań i przekładów na wiele języków; na jego podstawie powstał nagrodzony w 1963 roku Złotą Palmą film Luchina Viscontiego. To opowieść o niezwykłym człowieku — arystokracie, uczonym, erudycie — a zarazem wnikliwe studium poświęcone zawirowaniom historii i nieuchronnym przemianom społecznym.

Pierwszy polski przekład książki ukazał się w 1962 roku pod tytułem „Lampart”. Nowe tłumaczenie Stanisława Kasprzysiaka wiernie oddaje ducha oryginału i rzuca nowe światło na twórczą osobowość Lampedusy. Wydanie rozszerzone o przedmowę Gioacchina Lanzy Tomasiego.

Seria Biblioteka 089

Oprawa miękka klejona

GŁÓD norweskiego laureata Nagrody Nobla Knuta Hamsuna (1859–1952) to jeden z najważniejszych dwudziestowiecznych utworów powieściowych, w prekursorski sposób analizujący charakter, siły życiowe i energię psychiczną człowieka, dzięki której potrafi on pokonać skrajne przeciwności losu i mimo wszystko przetrwać. Bohaterem powieści jest poszukujący swego miejsca w świecie młody inteligent nieprzystosowany do życia w bezdusznym społeczeństwie. Głód zawiera wątki autobiograficzne, nawiązuje do przeżyć z niełatwej młodości samego Hamsuna, łącząc walory dokumentu epoki i ponadczasowego, wielkiej rangi dzieła literackiego.

Pierwszy przekład utworu bezpośrednio z języka norweskiego dokonany przez wybitną skandynawistkę Annę Marciniakównę.

Wywiad-rzeka Francois Truffaut (1932-1984) z Alfredem Hitchcockiem (1899-1980) to prawdopodobnie najoryginalniejsza i najbardziej niezwykła książka filmowa, jaka kiedykolwiek powstała, od wielu lat ciesząca się zasłużoną sławą na całym świecie. To wyraz kinofilskiej fascynacji, pieczołowicie opracowana monografia krytyczno-filmowa, jedyny w swoim rodzaju podręcznik kina, ale również utwór artystyczny, w głębszej warstwie dokumentujący rodzenie się więzi między dwoma wybitnymi twórcami.

Na pierwszą wersję książki, zatytułowaną Kino według Hitchcocka, złożyły się dwa cykle rozmów przeprowadzonych w sierpniu 1962 roku w Hollywood i w lipcu 1966 roku w Londynie. Nowe, rozszerzone wydanie, pod zmienionym tytułem Hitchcock/Truffaut, francuski reżyser przygotował do druku w trzy lata po śmierci Hitchcocka, na rok przed własną śmiercią. Polska edycja kultowego dzieła ukazuje się w momencie niesłabnącego zainteresowania twórczością obu artystów. Dodatkowym jej walorem jest znakomity przekład dokonany przez wybitnego filmoznawcę Tadeusza Lubelskiego, który ponadto opatrzył książkę przypisami i posłowiem.