Dzienniki / Reportaże / Wspomnienia

Oprawa miękka ze skrzydełkami, format 120x215 mm, 222 strony, liczne zdjęcia kolorowe i czarno-białe.

Márta Mészáros – światowej sławy reżyserka filmowa – urodziła się 19 września 1931 roku w Budapeszcie. W 1975 roku jako pierwsza kobieta w historii kina wygrała Festiwal Filmowy w Berlinie – jeden z najbardziej prestiżowych na świecie. Złotego Niedźwiedzia odebrała z rąk Claudii Cardinale. A potem zdobywała nagrody na wszystkich najważniejszych festiwalach. W 2021 roku Europejska Akademia Filmowa uhonorowała Mártę Mészáros nagrodą za całokształt twórczości. I pierwszy raz w historii laureatką tego wyróżnienia została reżyserka z Europy Wschodniej.

Książka Márta Mészáros. Kobiety jej życia to nie wywiad rzeka, opowieść czy biografia. To raczej zbiór krótkich opowiadań wynikających ze sposobu mówienia Márty, z jej oryginalnej narracji. Bohaterkami filmów Márty są kobiety podobne do niej: silne, mądre, odważne. Kobiety, które zawsze spełniają swoje marzenia. Jak Márta! Książka opowiada między innymi o Romy Schneider, Isabelle Huppert, Fanny Ardant, Giulietcie Massinie, Marinie Vlady, Marie-José Nat, Mai Morgenstern, Krystynie Jandzie… Mamy w książce i historię Rosji, która zabiła rodziców Márty, i historię kina europejskiego, ale przede wszystkim jest to opowieść o kobiecie, która złamała wszystkie możliwe tabu – została pierwszą reżyserką na Węgrzech, jedną z pierwszych w Europie, pierwszą, która pokazała w filmie prawdziwy poród – kobiecie, która żyła jak chciała i z kim chciała.

Ewa Markowska-Radziwiłowicz – reżyserka, scenarzystka. Przyjaźni się z Mártą od ponad 45 lat. Zagrała „towarzysko” w jej Dzienniku dla moich dzieci i Siódmym pokoju. Wspólnie napisały scenariusz do Historii jednej znajomości.

Ewa Telega – aktorka, scenarzystka. Z Mártą znają się od 1992 roku. Przez te 30 lat zagrała w jej filmach Siódmy pokój, Córy szczęścia, Mała Vilma, Niepochowany i Zorza polarna. Zagrała też Annę Kareninę w wyreżyserowanym przez Mártę spektaklu Teatru Telewizji.

Pakiet składa się z dwóch książek Irit Amiel: autobiografii ŻYCIE - TYTUŁ TYMCZASOWY i zbioru opowiadań OSMALENI.

Irit Amiel (ur. Irena Librowicz) – to poetka, prozaiczka, tłumaczka. Urodziła się w Częstochowie w 1931 roku. Wojnę przeżyła w Polsce w częstochowskim getcie i na aryjskich papierach w Warszawie i w okolicznych wsiach. Opuściła Polskę w 1945 roku i nielegalną drogą (przez obozy dipisów w Niemczech, we Włoszech i na Cyprze) w 1947 roku dotarła do Palestyny. Od tego czasu żyje w Izraelu. Studiowała języki, historię i literaturę. Wydała m.in. zbiory opowiadań Osmaleni i Podwójny krajobraz oraz tomy poetyckie Egzamin z Zagłady, Nie zdążyłam, Wdychać głęboko. Życie – tytuł tymczasowy to jej autobiografia.

Skąd to wszystko wiem? Przecież ty zawsze jesteś we mnie. Przecież jesteśmy we mnie wszystkie. W każdym wieku i w każdej sytuacji. Jak taka rosyjska babuszka. Jedna tkwi w drugiej, a wszystkie we mnie. Żadna nie jest mi obca.

Irit Amiel

Niewielki, ale najistotniejszy z utworów autobiograficznych Josepha Conrada (1857–1924) to niezwykle atrakcyjna literacko opowieść: autoironiczna, momentami nadzwyczaj emocjonalna. Widzimy chłopca wędrującego palcem po mapie i składającego sobie obietnicę: „Pojadę tam”; młodzieńca, którego fascynacją i przeznaczeniem staje się morze; młodego człowieka rozpoczynającego pisanie na poważnie; pisarza, który spotyka bohatera swojej pierwszej powieści. A to zaledwie kilka przebłysków z Conradowskiego notatnika, małego, jakże jednak gęstego od barwnych opowieści rodzinnych, prywatnej mitologii, galerii postaci na czele ze stryjecznym dziadkiem, który w czasie odwrotu wojsk napoleońskich z Moskwy zjadł litewskiego psa.