Proza

Maniakalni uliczni kaznodzieje to zbiór dwudziestu pięciu opowiadań, najczęściej w formie lapidarnych monologów. Ich bohaterami są ludzie i zwierzęta różniący się wiekiem, płcią i statusem materialnym, mieszkający w najróżniejszych częściach świata. Łączy ich teraźniejszość, moment opowiedziany w kilku słowach. Czasami narracje te są zapisem traumatycznego przeżycia, innym razem - absurdalną groteską codzienności, ale zawsze, pomimo swego indywidualnego charakteru, opowiadają o szerszej perspektywie egzystencji.

Krzysztof Bizio - dramaturg, autor opowiadań, scenariuszy filmowych i radiowych. Jego dramaty (Lament, Toksyny, Porozmawiajmy o życiu i śmierci) były wystawiane w kilkudziesięciu teatrach europejskich. Jest autorem scenariusza do filmu Piotra Łazarkiewicza 0_1_0 oraz spektaklu Teatru Telewizji Fotoplastikon. Dotychczas ukazały się dwa zbiory jego opowiadań: Zresztą latem wszystkie kwiaty są takie piękne i Sierpień.

Flann O’Brien (1911–1966; właśc. Brian O’Nolan) – jeden z najsłynniejszych dwudziestowiecznych irlandzkich pisarzy, dziennikarz, autor satyrycznych felitonów w The Irish Times. Z jego dorobku prozatorskiego w Polsce znane są książki Sweeny wśród drzew i Trzeci policjant oraz Ciężkie życie.

Z archiwów Dalkey (1964) jest ostatnią powieścią Flanna O’Briena, lub raczej – jego własnym zdaniem – drwiącym studium, w którym rozmaici pisarze, style, postawy i kulty występują w roli królików doświadczalnych. Dość powiedzieć, że w książce tej spotykamy świętego Augustyna i Jamesa Joyce’a, a także szalonego naukowca De Selby’ego (znanego z Trzeciego policjanta) oraz złotoustego sierżanta Fottrella, którego teoria molikularna głosi, że człowiek może zmienić się w rower. Rzecz dzieje się pod koniec lat czterdziestych XX wieku w miasteczku Dalkey niedaleko Dublina, a nieco ładu w ten metafizyczny chaos próbuje wprowadzić Mick, refleksyjny młodzieniec na życiowym rozdrożu.

Trzeci policjant to najgłośniejsza powieść w dorobku O’Briena – gorzka, groteskowa i oniryczna, zawieszona pomiędzy przygodami Alicji w Krainie Czarów a thrillerem kryminalnym. To w niej objawia się postać szalonego naukowca de Selby’ego oraz sformułowana zostaje teoria atomowa dotycząca niebezpiecznych związków ludzi i rowerów. Pytania o to, czy Ziemia istotnie ma kształt kiełbasy, czym jest omnium oraz po co wynaleziono skrzynię wodną pozostają wciąż aktualne i nurtują kolejne pokolenia badaczy i komentatorów.

KILKA DNI PÓŹNIEJ to historia rozgrywająca się w końcu lata w nadmorskim kurorcie, gdzie krzyżują się losy kilkorga bohaterów połączonych trudnymi relacjami rodzinnymi. Nagła choroba ważnej dla nich wszystkich osoby – przeciągająca się sytuacja granicznego zawieszenia i napięcia – staje się okazją do rozliczeń z przeszłością, ale przede wszystkim uruchamia hamowane emocje.

Krzysztof Bizio (ur. 1970) – dramatopisarz, prozaik, architekt i pracownik naukowy. Jego dramaty prezentowane były w teatrach w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej i zostały przetłumaczone na piętnaście języków. Autor spektakli dla Teatru Telewizji Polskiej oraz scenariuszy licznych słuchowisk dla Teatru Polskiego Radia; scenarzysta filmowy; autor trzech tomów opowiadań. Od ponad trzydziestu lat pracuje jako architekt, w pracy naukowej specjalizuje się w teorii architektury współczesnej.

Zresztą latem wszystkie kwiaty są takie piękne to zbiór opowiadań, które łączy zdegradowana rzeczywistość blokowiska. Nie chodzi tu jednak o obrazki z życia subkultury blokersów: poznajemy tęsknoty, lęki i obsesje przypadkowych ludzi wyłowionych z tłumu, przejmujących i tragicznych w swej przeciętności. Ta mozaika połamanych losów, mikrokosmos codziennej szarpaniny staje się interesującym punktem wyjścia do refleksji o polskiej współczesności.

Zestaw pięciu książek Krzysztofa Bizia (proza i dramaty) w wyjątkowej cenie.