Proza

Maniakalni uliczni kaznodzieje to zbiór dwudziestu pięciu opowiadań, najczęściej w formie lapidarnych monologów. Ich bohaterami są ludzie i zwierzęta różniący się wiekiem, płcią i statusem materialnym, mieszkający w najróżniejszych częściach świata. Łączy ich teraźniejszość, moment opowiedziany w kilku słowach. Czasami narracje te są zapisem traumatycznego przeżycia, innym razem - absurdalną groteską codzienności, ale zawsze, pomimo swego indywidualnego charakteru, opowiadają o szerszej perspektywie egzystencji.

Krzysztof Bizio - dramaturg, autor opowiadań, scenariuszy filmowych i radiowych. Jego dramaty (Lament, Toksyny, Porozmawiajmy o życiu i śmierci) były wystawiane w kilkudziesięciu teatrach europejskich. Jest autorem scenariusza do filmu Piotra Łazarkiewicza 0_1_0 oraz spektaklu Teatru Telewizji Fotoplastikon. Dotychczas ukazały się dwa zbiory jego opowiadań: Zresztą latem wszystkie kwiaty są takie piękne i Sierpień.

KILKA DNI PÓŹNIEJ to historia rozgrywająca się w końcu lata w nadmorskim kurorcie, gdzie krzyżują się losy kilkorga bohaterów połączonych trudnymi relacjami rodzinnymi. Nagła choroba ważnej dla nich wszystkich osoby – przeciągająca się sytuacja granicznego zawieszenia i napięcia – staje się okazją do rozliczeń z przeszłością, ale przede wszystkim uruchamia hamowane emocje.

Krzysztof Bizio (ur. 1970) – dramatopisarz, prozaik, architekt i pracownik naukowy. Jego dramaty prezentowane były w teatrach w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej i zostały przetłumaczone na piętnaście języków. Autor spektakli dla Teatru Telewizji Polskiej oraz scenariuszy licznych słuchowisk dla Teatru Polskiego Radia; scenarzysta filmowy; autor trzech tomów opowiadań. Od ponad trzydziestu lat pracuje jako architekt, w pracy naukowej specjalizuje się w teorii architektury współczesnej.

Zresztą latem wszystkie kwiaty są takie piękne to zbiór opowiadań, które łączy zdegradowana rzeczywistość blokowiska. Nie chodzi tu jednak o obrazki z życia subkultury blokersów: poznajemy tęsknoty, lęki i obsesje przypadkowych ludzi wyłowionych z tłumu, przejmujących i tragicznych w swej przeciętności. Ta mozaika połamanych losów, mikrokosmos codziennej szarpaniny staje się interesującym punktem wyjścia do refleksji o polskiej współczesności.

Zacząłem pisać tę książkę w nastroju dość beztroskim. Pomyślałem sobie, że pojadę gdzieś daleko i napiszę coś w rodzaju dziennika podróży, coś, co być może uda się sprzedać jakiejś gazecie. Dopiero potem, kiedy okazało się, że nie jest łatwo - ot tak sobie - wybrać się w daleką podróż, wszystko zaczęło się komplikować. Całe przedsięwzięcie stało się bardzo poważne - może nie śmiertelnie, ale na pewno poważniejsze niż bym chciał. Nie wiem, na ile udało mi się to ukryć. Wciąż jednak sądzę, że napisałem książkę o podróży.

Krzysztof Środa

"Jeżeli nawet świat zawiera w sobie jakąś zagadkę, której zrozumienie jest naszym powołaniem, podróż nie jest chyba właściwym sposobem na jej odkrycie. Jeśli bowiem taka zagadka istnieje, powinna być w tym samym stopniu dostępna, bądź niedostępna, z każdego miejsca na ziemi. Do wniosku tego dochodziłem kilkakrotnie, ale mimo że nie potrafię znaleźć luki w prowadzącym doń rozumowaniu, nie wierzę, by był prawdziwy. Problem ma więcej niż jedno sformułowanie. Kiedy robię zdjęcie, żeby uchwycić w nim prawdę o świecie, powinno mi być obojętne, gdzie skieruję obiektyw. Zawsze przecież sfotografuję świat - ten sam świat razem z jego prawdą. Tymczasem nigdy nie jest to obojętne.

(fragment)

Zestaw pięciu książek Krzysztofa Bizia (proza i dramaty) w wyjątkowej cenie.

Pakiet składa się z dwóch książek Irit Amiel: autobiografii ŻYCIE - TYTUŁ TYMCZASOWY i zbioru opowiadań OSMALENI.

„Z zamku do zamku” (1957) to jedna z ostatnich powieści Louisa-Ferdinanda Céline’a (1894- 1961), w której opisuje swe doświadczenia z końca drugiej wojny światowej, czasu pobytu w Danii na przymusowym wygnaniu i wreszcie z lat spędzonych po powrocie do Francji w Meudon pod Paryżem. Autor przetłumaczonych na język polski książek „Podróż do kresu nocy” i „Śmierć na kredyt” podejmuje tym razem próbę rozrachunku z okresem okupacji, a także temat kolaboracji z Niemcami w czasie drugiej wojny światowej. Uznawany za jednego z największych pisarzy francuskich, laureat literackiej nagrody Renaudot, Céline w charakterystyczny dla siebie sposób, odwołując się do języka mówionego, do argot , do wszelkiego rodzaju kolokwializmów, przedstawia w niezwykle drapieżnej, prowokującej i niejednokrotnie szokującej formie swoje wspomnienia z tego okresu.

Podróż do kresu nocy (1932) to debiut Louisa-Ferdinanda Céline’a (1894–1961), uznawanego za jednego z największych pisarzy francuskich. Oparta na wątkach autobiograficznych powieść wywołała duże zainteresowanie krytyki i czytelników. Sukces wynikał z zastosowania przez autora zupełnie nowego i rewolucyjnego języka. Céline odwołuje się do języka mówionego, do argot, do wszelkiego rodzaju kolokwializmów. W niezwykle brutalnej, prowokacyjnej i niejednokrotnie szokującej formie przedstawia opis współczesności, którą można oddać jedynie poprzez krzyk i bunt.

W pakiecie znajdują się dwie znakomite książki Louisa-Ferdinanda Celine'a z różnych okresów jego twórczości.