Proza

Flann O’Brien (1911–1966; właśc. Brian O’Nolan) – jeden z najsłynniejszych dwudziestowiecznych irlandzkich pisarzy, dziennikarz, autor satyrycznych felitonów w The Irish Times. Z jego dorobku prozatorskiego w Polsce znane są książki Sweeny wśród drzew i Trzeci policjant oraz Ciężkie życie.

Z archiwów Dalkey (1964) jest ostatnią powieścią Flanna O’Briena, lub raczej – jego własnym zdaniem – drwiącym studium, w którym rozmaici pisarze, style, postawy i kulty występują w roli królików doświadczalnych. Dość powiedzieć, że w książce tej spotykamy świętego Augustyna i Jamesa Joyce’a, a także szalonego naukowca De Selby’ego (znanego z Trzeciego policjanta) oraz złotoustego sierżanta Fottrella, którego teoria molikularna głosi, że człowiek może zmienić się w rower. Rzecz dzieje się pod koniec lat czterdziestych XX wieku w miasteczku Dalkey niedaleko Dublina, a nieco ładu w ten metafizyczny chaos próbuje wprowadzić Mick, refleksyjny młodzieniec na życiowym rozdrożu.

Trzeci policjant to najgłośniejsza powieść w dorobku O’Briena – gorzka, groteskowa i oniryczna, zawieszona pomiędzy przygodami Alicji w Krainie Czarów a thrillerem kryminalnym. To w niej objawia się postać szalonego naukowca de Selby’ego oraz sformułowana zostaje teoria atomowa dotycząca niebezpiecznych związków ludzi i rowerów. Pytania o to, czy Ziemia istotnie ma kształt kiełbasy, czym jest omnium oraz po co wynaleziono skrzynię wodną pozostają wciąż aktualne i nurtują kolejne pokolenia badaczy i komentatorów.

Drugie wydanie powieści „Skrywane”, która znalazła się wśród 20 książek nominowanych do Nagrody Literackiej Nike 2021 oraz w finałowej siódemce Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus 2021.

Posłowie: Zbigniew Mikołejko, oprawa miękka

SKRYWANE jest odkrywcze. "Nieskończona prostota", "rozkosz pychy", "sprytna wiara", zwarcia antonimów, przyciąganie przeciwieństw, ich wzajemne przeistoczenia są źrenicą tego oka na świat, które Michał Komar nam tu otwiera. Wewnętrzny rytm tej prozy, potoczny i wyszukany zarazem, dialogowy i precyzyjny, dyskretny, lecz sugestywny, wciąga czytelnika niepostrzeżenie w tę opowieść o państwie i papiestwie, Rzeczypospolitej i Kościele, Polsce i Europie. Ale wszystkie określenia ogólne, których w nocie trudno uniknąć, muszą zostać zawieszone, kiedy przeczyta się pierwsze kartki tej powieści, ponieważ opowiada ją osoba z krwi i kości, absolutnie indywidualna i konkretna w swoim doświadczeniu świata, które pisarz przejrzyście uobecnia w jej mowie szczególnej. I tak jest ze wszystkimi postaciami tej powieści – pulsują one w czytaniu, ponieważ poprzez nie widzimy na nowo tamten renesansowy świat potężnych osobowości i misternych intryg, wyrafinowanych umysłów i zwyrodniałych pragnień, mistycznych nawiedzeń i politykierskich manipulacji. Świat rozległych przestrzeni i przemienionego czasu, z którego przychodzimy i który ciągle jest w nas. [Andrzej Mencwel]

https://www.youtube.com/watch?v=NhSOiVeiDns

Zacząłem pisać tę książkę w nastroju dość beztroskim. Pomyślałem sobie, że pojadę gdzieś daleko i napiszę coś w rodzaju dziennika podróży, coś, co być może uda się sprzedać jakiejś gazecie. Dopiero potem, kiedy okazało się, że nie jest łatwo - ot tak sobie - wybrać się w daleką podróż, wszystko zaczęło się komplikować. Całe przedsięwzięcie stało się bardzo poważne - może nie śmiertelnie, ale na pewno poważniejsze niż bym chciał. Nie wiem, na ile udało mi się to ukryć. Wciąż jednak sądzę, że napisałem książkę o podróży.

Krzysztof Środa

"Jeżeli nawet świat zawiera w sobie jakąś zagadkę, której zrozumienie jest naszym powołaniem, podróż nie jest chyba właściwym sposobem na jej odkrycie. Jeśli bowiem taka zagadka istnieje, powinna być w tym samym stopniu dostępna, bądź niedostępna, z każdego miejsca na ziemi. Do wniosku tego dochodziłem kilkakrotnie, ale mimo że nie potrafię znaleźć luki w prowadzącym doń rozumowaniu, nie wierzę, by był prawdziwy. Problem ma więcej niż jedno sformułowanie. Kiedy robię zdjęcie, żeby uchwycić w nim prawdę o świecie, powinno mi być obojętne, gdzie skieruję obiektyw. Zawsze przecież sfotografuję świat - ten sam świat razem z jego prawdą. Tymczasem nigdy nie jest to obojętne.

(fragment)

Wielopiętrowa, nawiązująca do tradycji powiastek filozoficznych powieść - esej Michała Komara jest jak zaproszenie na wykwintną myślową ucztę, podczas której smakujemy mistrzowsko skonstruowane wspomnienia, anegdoty i dygresje - odniesienia do ważnych tekstów kultury i do przywoływanych przez sędziwą Panią E.ludzkich losów. Opowieść o kolejnych stopniach duchowych i kulinarnych wtajemniczeń, wciągająca literacka gra z kwestią smaku.

Na tom składają się trzy misternie powiązane, niepoddające się gatunkowym podziałom, erudycyjne opowieści Miłość, Nadzieja i Wiara, skłaniające do namysłu nad przewrotnością ludzkich losów.

Michał Komar, rocznik 1946. Pisarz, krytyk literacki, scenarzysta. Napisał m.in. Piekło Conrada, Zmęczenie, Prośbę o dobrą śmierć, Bestiariusz codzienny, Zaraz wybuchnie, Wtajemniczenia, Skrywane. Współtworzył scenariusze do filmów Szpital Przemienienia, Olimpiada 40, Defekt. Współautor (wraz z Edwardem Żebrowskim) scenariuszy wydanych w tomie Opowieści filmowe. Autor wywiadów rzek, m.in. z Władysławem Bartoszewskim i Wojciechem Pszoniakiem. Profesor Collegium Civitas.

„Z zamku do zamku” (1957) to jedna z ostatnich powieści Louisa-Ferdinanda Céline’a (1894- 1961), w której opisuje swe doświadczenia z końca drugiej wojny światowej, czasu pobytu w Danii na przymusowym wygnaniu i wreszcie z lat spędzonych po powrocie do Francji w Meudon pod Paryżem. Autor przetłumaczonych na język polski książek „Podróż do kresu nocy” i „Śmierć na kredyt” podejmuje tym razem próbę rozrachunku z okresem okupacji, a także temat kolaboracji z Niemcami w czasie drugiej wojny światowej. Uznawany za jednego z największych pisarzy francuskich, laureat literackiej nagrody Renaudot, Céline w charakterystyczny dla siebie sposób, odwołując się do języka mówionego, do argot , do wszelkiego rodzaju kolokwializmów, przedstawia w niezwykle drapieżnej, prowokującej i niejednokrotnie szokującej formie swoje wspomnienia z tego okresu.

Podróż do kresu nocy (1932) to debiut Louisa-Ferdinanda Céline’a (1894–1961), uznawanego za jednego z największych pisarzy francuskich. Oparta na wątkach autobiograficznych powieść wywołała duże zainteresowanie krytyki i czytelników. Sukces wynikał z zastosowania przez autora zupełnie nowego i rewolucyjnego języka. Céline odwołuje się do języka mówionego, do argot, do wszelkiego rodzaju kolokwializmów. W niezwykle brutalnej, prowokacyjnej i niejednokrotnie szokującej formie przedstawia opis współczesności, którą można oddać jedynie poprzez krzyk i bunt.

Posłowie: Zbigniew Mikołejko, oprawa twarda, format: 143 x 202 mm, 284 strony

SKRYWANE jest odkrywcze. "Nieskończona prostota", "rozkosz pychy", "sprytna wiara", zwarcia antonimów, przyciąganie przeciwieństw, ich wzajemne przeistoczenia są źrenicą tego oka na świat, które Michał Komar nam tu otwiera. Wewnętrzny rytm tej prozy, potoczny i wyszukany zarazem, dialogowy i precyzyjny, dyskretny, lecz sugestywny, wciąga czytelnika niepostrzeżenie w tę opowieść o państwie i papiestwie, Rzeczypospolitej i Kościele, Polsce i Europie. Ale wszystkie określenia ogólne, których w nocie trudno uniknąć, muszą zostać zawieszone, kiedy przeczyta się pierwsze kartki tej powieści, ponieważ opowiada ją osoba z krwi i kości, absolutnie indywidualna i konkretna w swoim doświadczeniu świata, które pisarz przejrzyście uobecnia w jej mowie szczególnej. I tak jest ze wszystkimi postaciami tej powieści – pulsują one w czytaniu, ponieważ poprzez nie widzimy na nowo tamten renesansowy świat potężnych osobowości i misternych intryg, wyrafinowanych umysłów i zwyrodniałych pragnień, mistycznych nawiedzeń i politykierskich manipulacji. Świat rozległych przestrzeni i przemienionego czasu, z którego przychodzimy i który ciągle jest w nas. [Andrzej Mencwel]

https://www.youtube.com/watch?v=NhSOiVeiDns

W pakiecie znajdują się dwie znakomite książki Louisa-Ferdinanda Celine'a z różnych okresów jego twórczości.